In het leven behoor je je zegeningen te tellen en voor mij is een daarvan dat we fijne buren hebben. Het is niet dat we continu het huis bij elkaar plat lopen, maar weten wel dat als er iets is, we bij elkaar aan kunnen kloppen. Dat is heel wat waard. Daarbij hebben we geen last van elkaar qua geluid en als ik sommige vrienden van me moet geloven, is dat ook een enorme zegen. Laatst was mijn buurman de heg aan het knippen, toen ik toevallig net in de tuin zat. We maakten een praatje. Tijdens ons gesprek viel er me iets op aan hem. Er leek iets veranderd in zijn uiterlijk. Ik probeerde te ontdekken wat het was, maar kwam er niet achter wat het precies was waardoor hij zo’n andere uitstraling had. Ik vroeg daarom of hij was afgevallen of iets dergelijks, omdat hij er anders uitzag. Hij begon breed te grijnzen en antwoordde dat dat het niet was.

Begroeiing

‘O,’ zei ik, ‘maar het is dus wel iets anders? Heb ik dat wel goed gezien?’ Hij glimlachte nog steeds breed en ging met zijn handen over zijn wangen. Hij vertelde dat hij bezig is een baard te laten groeien. ‘Ah, natuurlijk! Nu zie ik het!’ riep ik. Het was verbazingwekkend wat een ander gezicht hem dat gaf. Het was nu nog maar een stoppelbaardje, maar het stond hem erg goed. Ik vroeg waarom hij dat nooit eerder had gedaan. Hij wachtte even met antwoorden en zei toen dat hij nooit goed een baard kón laten staan, vanwege het littekenweefsel op zijn wangen. Toen realiseerde ik me waarom die baardgroei zo’n verschil in aangezicht maakte. Het littekenweefsel was erdoor nauwelijks meer te zien. Zijn knappe gezicht kwam nu veel meer naar voren. Ik vroeg hoe het dan kon dat hij nu wel zijn baard kon laten staan. Hij antwoordde dat hij er eindelijk toe besloten had te gaan voor een haartransplantatie Istanbul. Als het goed was, zou hij over een paar maanden kunnen genieten van het volledige resultaat. Hij moest dus nog even geduld oefenen, voordat hij een volle baard zou hebben. Maar er was nu al een duidelijk verschil te merken.

Jezelf iets gunnen

Ik had er nooit bij stilgestaan dat littekenweefsel haargroei tegenhield. Ik kon me voorstellen dat dat wel dubbel pech was. Ten eerste ervaar je al het nadeel van littekens in je gezicht en vervolgens kan je dat niet maskeren door je baard te laten staan, omdat er nauwelijks haren groeien. Ik vond het geweldig dat hij zichzelf de stap tot haartransplantatie gegund had. Hij zag er fantastisch uit en ik kon aan hem zien dat hij er ook erg blij mee was. Wat geweldig is het toch dat dit soort technieken mogelijk zijn, waarmee je voor zoveel mensen een verschil kan maken. Ik vertelde hem hoe fantastisch ik het voor hem vond en dat hij er geweldig uitzag. Dat ik erg benieuwd was naar het volle resultaat van over een paar maanden, maar dat ik nu al zag dat de baard hem erg goed zou staan. Hij glunderde, wat mooi was om te zien.